Arbeidsmediation in een familiebedrijf

Bij conflicten in een familiebedrijf is er vaak een meer persoonlijke band tussen de werknemer en werkgever. Vaak werken de werknemers er al langere tijd en is de relatie tussen de werknemer en het bedrijf zeer sterk. Wanneer er echter ontevredenheid ontstaat, kan het lastig zijn om hier juridisch goed mee om te gaan. Zo ook in het verhaal van Anne de Vogel.

Werknemer van een familiebedrijf

Anne de Vogel, 46 jaar, werkt al 12 jaar bij een klein familiebedrijf in de Tuinderijsector. Het bedrijf richt zich op bloemen, voornamelijk rozen en dahlia’s. Anne is overal inzetbaar, van het snijden van de bloemen tot het lopende band inpakwerk. In de beginjaren werkte ze met heel veel plezier. Haar collega’s waren vriendinnen geworden en ze hadden het samen naar hun zin.

De laatste jaren is er echter veel veranderd op het werk. Er zijn een aantal buitenlandse medewerkers bijgekomen, voornamelijk Polen, waar ze niet of nauwelijks mee kan communiceren. Haar oude collega’s haken één voor één af. Met haar baas, Eelco de Jong, heeft ze het altijd goed kunnen vinden. Alleen, hij krijgt het steeds drukker en ze voelt zich meer en meer alleen staan.

Voorstel van arbeidsmediation

Na een aanvaring met een collega waarbij een nare woordenwisseling heeft plaats gevonden, heeft ze zich ziek gemeld. Enkele weken later gaat ze naar de bedrijfsarts, die constateerde dat zij werkgerelateerde spanningen heeft en adviseert arbeidsmediation. Eelco gaat hiermee akkoord al vindt hij het wel vreemd dat Anne niet gewoon naar hem toe is gekomen.

De arbeidsmediation, met Anne en Eelco, verloopt in alle rust. Anne geeft aan dat zij het steeds lastiger vindt om naar het werk te gaan en ze ook het plezier mist wat er vroeger wel was. Dat begrijpt Eelco wel. Hij ziet wel in dat de komst van nieuwe collega’s de arbeidsomstandigheden anders maakt. Anne heeft gehoord dat als je samen een vaststellingsovereenkomst opstelt, zij dan WW krijgt. Als zij zelf weggaat krijgt ze niets. Dat kan ze zich niet veroorloven. Eelco vindt het jammer maar zegt hieraan wel mee te willen werken.

Eelco biedt aan dat Anne de opzegtermijn vrijgesteld wordt van werk, met inleveren van haar verlofdagen en daarnaast krijgt ze nog 2 maanden salaris mee omdat hij haar werk over de jaren altijd heeft gewaardeerd. Hij wil geen precedent scheppen en vraagt haar om stil te houden dat hij haar dit aanbiedt. Dat belooft Anne. Anne stelt zijn aanbod erg op prijs, want zo zegt ze, het gaat me niet om geld, maar ik wil geen spanningen meer. De mediator stelt op basis van de afspraken een conceptovereenkomst op. Om deze ‘WW proof’ te maken, staat er in vermeld dat de werkgever het initiatief neemt tot de beëindiging(ook al was dit in dit geval niet zo).

Het inzetten van een advocaat

Beide partijen laten het concept juridisch toetsen, Eelco geeft al snel zijn akkoord. Plotseling belt Eelco op. Hij vertelt dat hij een brief heeft ontvangen van een advocaat die hem meldt dat mw. de Vogel zijn cliënte is en dat zij niet akkoord gaat met hetgeen hij heeft voorgesteld. Hij doet een tegenvoorstel met een vergoeding gebaseerd op de transitievergoeding (enkele duizenden euro’s), vrijstellen van werk en uitbetalen van de verlofdagen. Immers, zo stelt de advocaat, de bedrijfsarts heeft gezegd dat zij werkgerelateerde spanningen heeft, zij is onterecht behandeld door een collega en de werkgever wil immers van haar af. Eelco is woedend en dreigt het bijltje erbij neer te gooien. Als het zo moet, werkt hij helemaal niet mee. Dan komt ze maar gewoon werken. Ze had toch gezegd dat het niet om geld ging? Dus wel, constateert hij.

De mediator als brandjesblusser

Bovenstaande situatie komt regelmatig voor. Een werknemer wil graag gebruik maken van zijn WW-rechten en een werkgever is bereid om daaraan mee te werken. Wat hier is gebeurd is dat Anne niet tegen haar advocaat heeft gezegd dat zij juist niet meer verder wil en dat haar werkgever juist bereid is mee te werken. Een jurist kan er dan met een gestrekt been in stappen, waarna het alle hands aan dek is voor de mediator. Na een paar telefoontjes over en weer, inclusief de advocaat van Anne, zit men weer op het juiste spoor. Uiteindelijk is Eelco ook nog bereid om haar verlofdagen uit te betalen. Anne is erg opgelucht en de vaststellingsovereenkomst wordt alsnog ondertekend.

Conclusie

Ik snap de jurist van Anne ook wel. Als advocaat wil je het beste voor je cliënt eruit slepen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat in dit geval er ook goed werk is verricht: Anne kreeg nu ook haar vakantiedagen uitbetaald. Wat deze jurist echter niet leek te beseffen is hoe dicht ze in dit geval bij het alternatief zijn gekomen: een lange slepende periode van ziekte, rechtszaken en conflict. De jurist lijkt dan te vergeten dat wat voor hem dagelijkse kost is, dat niet voor werkgevers en werknemer is. Gelukkig is er dan nog de mediator om alles in rechte banen te leiden!

U las een column van Nelly van den Herik, arbeidsmediator bij Result Mediation.